یک جرم آسمانی برای آنکه سیاره باشد باید مداری به دور یک ستاره داشته باشد نه آنکه به دور یک سیاره دیگر بچرخد. عطارد یک سیاره خاکی یا صخره‌ای است. قطر آن 5600 کیلومتر است و کوچکترین عضو گروه سیارات صخره‌ای داخلی است.

ناهید یا زهره  قطر این سیاره خاکی 13913 کیلومتر است و به خاطر داشتن سطحی سوزان ناشی از اثر گلخانه‌ای مهارنشدنی معروف است ابرهای غلیظی تمام سطح زهره را پنهان می‌کنند.

زمین
 قطر کره زمین14663 کیلومتر است و بزرگترین سیاره خاکی شناخته‌شده محسوب می‌شود. برخی از ستاره‌شناسان معتقدند که دست کم یک جرم به بزرگی کره زمین ممکن است در بخش بیرونی منظومه شمسی وجود داشته باشد.

بهرام یا مریخ
 مریخ تنها سیاره منظومه شمسی غیر از زمین است که بیشترین احتمال داشتن حیات را دارد. قطر مریخ 7801 کیلومتر است.

اولین سیارک منظومه شمسی سرس در سال 1801 کشف شد.سرس با قطر1073 کیلومتر یک پنجم قطر عطارد را دارد. تعریف  جدید پس از بیش از دویست سال دوباره عنوان سیاره را به آن می‌دهد. اتحادیه بین‌المللی ستاره‌شناسی پیشنهاد می‌کند که آن را یک سیاره کوتوله بنامند. چند سیارک دیگر ممکن است پس از پژوهش‌های بیشتر در گروه سیارات قرار گیرند.

برجیس یا مشتری
مشتری بزرگنرین سیاره منظومه شمسی به غول گازی معروف است. مشتر ی با قطر 164150 کیلومتریش، 11.2 برابر قطر زمین،317.8 برابر جرم زمین را دارد. برخی سیارات به دور ستاره‌های دیگر جرمی از این هم بیشتر دارند.

کیوان یا زحل
این سیاره حلقه دار 138565کیلومتر قطر دارد که 9.4 برابر قطر زمین است. جرم زحل 95 برابر جرم زمین است.

اورانوس
اورانوس که معمولا در رده غول‌های گازی قرار می‌گیرد، در واقع عمدتا از گازهای منجمد تشکیل شده است.قطر اورانوس 58761 کیلومتر است که 4.1 برابر قطر کره زمین است.

نپتونسیاره یخ زده  نپتون با قطری برابر  56933 کیلومتر 3.9 برابر کره زمین است. تکنولوژی‌های جدید اخیرا این امکان را به ستاره‌شناسان داده است که  سیاراتی به این کوچکی را در اطراف ستاره‌های دیگر هم شناسایی کنند.

پلوتو این سیاره که آغازگر این همه بحث درباره تعریف سیاره بوده است اکنون اولین عضو گروه "پلوتینو" ، طبقه جدیدی از سیارات کوچک ماورای نپتون است که در مدارهایی غیرعادی به دور خورشید می‌چرخند. پلوتو 2645 کیلومتر قطر دارد – حدود 18 درصد قطر زمین- و جرمش تنها یک پنجم کره زمین است.

کارون
کارون که مدت‌ها قمر پلوتو شمرده می‌شد، بزرگترین قمر منظومه شمسی نسبت به جرمی ‌است که به دور آن می‌چرخد. مرکز مداری این سیستم دو جرمی - پلوتو و چارون-  در فضای بین آن دو قرار دارد، بنابراین تعریف جدید انها را یک سیستم دوسیاره‌ای می‌نامد.

اریس
این جرم که آن را زینا می‌نامیدند بعدها یک نام رسمی یافت: اریس. اریس با تعریف جدید دورترین سیاره منظومه شمسی ماست. این جرم با خطای 111 کیلومتر، 2756 کیلومتر قطر دارد که تقریب معدل قطر پلوتو است.